Eibiswald en twee fantastische mensen

Besten ik heb jullie schandalig verwaarloosd, waarvoor mijn diepste excuses.
Na mijn verblijf op Camping Miočić besloot ik, bijna in een opwelling, om te telefoneren naar Jürgen en Maria, een koppel dat ik had leren kennen in Sibenik.  Jürgen is een zeer behulpzame man, die bijna eigenhandig mijn caravan heeft opgezet.  Maria, die toen op het moment een beetje aan het zonnen was, moest wijken voor mijn caravan.  Ze lacht nog altijd met het feit dat ik haar toen "Fraulein" noemde.

Fraulein Maria unt Jürgen

Van het één komt het ander, dat is de charme van een mini-camping, praten we 's avonds over onze reiservaringen onder het genot van de lokale wijn.
Blijkt dat zij vrienden hebben met een zeer mooie, kleine camping in Eibiswild, zuid Oostenrijk en dat ik daar altijd welkom was.
Toen ik aanstalten maakte om de terugweg naar Noord Slovenië te maken, dacht ik aan Jürgen en Maria en telefoneerde hen.  En na 500 km rijden stond ik in Eibiswald centrum, waar zij mij zijn komen halen en mij de camping toonden.

Camping Ölspur in Eibiswald

Een prachtige camping, mooi, netjes, zeer verzorgd met zelfs een sauna.

De sauna, prachtig uitgewerkt in mooi hout.











Diezelfde avond hebben we samen nog een wijnzaak bezocht. Want Eibiswald is een wijnstreek waar voornamelijk witte wijn wordt gemaakt.  Ik heb dan altijd de neiging om te vergelijken met franse wijnen.  De omstandigheden en de soorten druif zijn hier echter totaal anders dus is dat feitelijk appelen met peren vergelijken.  De smaak is werkelijk zeer goed en ik heb dan ook een aantal flessen gekocht.

De volgende dag, Jürgen was speciaal vroeger gestopt met werken, hebben we een wandeling gemaakt door de bossen en bergen. De Jürgen springt vrolijk als een hinde de bergwand rond en der alte sjokt er acbter. Af en toe vraagt hij dan : "Getst Huber ?"
De tocht en het eindpunt waren echter zeer mooi. Kijk zelf maar :

De hut is een trekkershut waar, als je er bent geweest, je naam in een boek wordt bijgeschreven.

Voor ik het wist was, toch wel een vermoeiende dag alweer voorbij.
De terugreis is nu definitief aangevangen.
Morgen bezoek ik opnieuw Gasthof Rössle waar ik de vorige maal ook verbleef.
Tot dan.